Dün Miskin'i veterinerde bıraktık. Malesef bizde kaldığı süre boyunca 300 gr daha vermiş. Kan testleri yapıldı ve karaciğerinde sorun olduğu ortaya çıktı. Bu sebeple oğlum yine yoğun bakıma alınıyor. Gün içerisinde kontrolleri yapılıyor, serum veriliyor. Belkide böylesi daha iyi oldu. Evde gündüzleri ben yokum. Bir sabah bir de akşam ilgilenme şansım oluyordu. Ama geceleri birlikte yatıyorduk hep.
Bir ayak ucuma kıvrılıyordu, bir geliyor burnunu boynuma sokup uyuyordu, bazen kafasını eşime dayıyordu...
Birlikte uyuyabildiğimiz bu son dört gece için çok mutluyum. İçimde öyle bir his varki sanki bu son dört gece bizim vedamız oldu. Veterinerimiz sonrası için umutlu olsada karaciğerindeki problem, derisinde çıkan yine hastalık kaynaklı kabartılar, gözünün gitgide kötüleşen hali hastalığın onu içten dışa yiyip bitirdiğini gösteriyor gibi geliyor bana. Bugün yine ziyaretine gittik.. bugüne kadarki en kötü hallerinden biriydi...
Kendime sormadan edemiyorum, tedavide bu kadar ısrarlı ve inatçı olmamız artık biraz bencilliğemi giriyor acaba. Çaresi olan ve kurtulan hastalar olsa belki yine bir derece ama bu hastalıktan kurtulduğu bilinen kediler bir elin parmaklarını geçmiyor. Onlarda çoğunlukla hastalığı en başta yenmiş ve ikincil sorunları ile uğraşmamış oluyorlar veya hastalıkları muhtemelen başka bir şey ve fip ile karıştırılıyor. Ağrısı var ve canı yanıyor bunu görebiliyorum.
Malesef ağrı kesici veremiyorlar ve acı çektiği için kendimi artık çok suçlu hissetmeye başladım. Belkide son günlerini yaşıyor ve biz onu bu acıları çekmek zorunda bırakıyoruz. Kurtarmaya çalışarak aslında bencillik mi ediyoruz. Keşke konuşabilseydik, keşke ona sorabilseydim, bilebilseydim ne istediğini...
Fip sadece onu değil bizi de hasta etti, bu sadece kedi hastalığı değil anlayacağınız. 25 gündür öyle çok yoruldumki, sürekli inişler ve çıkışlar, umutlar ve hayal kırıklıkları. Miskin'in yaşadıklarını düşünemiyorum bile, umarım bu son çektiği acılar için beni affeder.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Popüler Yayınlar
-
yeniden merhaba , kedi mamaları ile ilgili ayrıca detaylı yazılar hazırlayacağım fakat ondan önce arada aklıma gelen soruları ve interne... -
Merhaba, Bugün hastalığı keşfedeli üç gün oluyor. Aslında içimden yazmak gelmiyor artık ama aynı durumda olabilecek bizim gibi umutsuzca ç...
-
Merhaba, Henüz bloğu yeni açtığımda bahsettiğim üzere kedimizi bayramdan sonra almayı planlıyoruz. Artık Eylül ayına girmiş bulunduğumuz i... -
Hastalığı ilk öğrendiğimden beri aklımdan geçen cümlelerden biri bu olmuştu. Sen daha miniciksin 9 aylıksın yaşını bile doldurmadın ki M...
:(:(:(
YanıtlaSilKedisini bu kadar hevesle bekleyen birinin tek kedi hikayesi bu olmaz, eminim ben, bu kahraman miskintoşun hikayesiydi bundan sonra sırnaşık ya da nazlı ya da mızmız bir sarman, bir tekir vs. başka bir kediş gece gelip kafasını dayayacak ki size bu hikaye biraz daha dayanılır olsun yoksa kahrından ölür insan. Yok öyle!
Hem tanrının yolları gizemli derler, bu da büyük planlardan birinin minik bir parçası, biz de o büyük planın minik bir parçasıyız, bütün sorumluluk sizde gibi hissetmeyin lütfen, huzur bulun biraz, allah yaratmış miskini, demek ki asıl onun kedisi, asıl sorumluluk onda, siz de misafir ettiniz, mutlu ettiniz, hepiniz huzur bulun, gidecekse huzurlu huzurlu gitsin miskin bi sonraki görevine, hem belki aslan olur bu sefer, havası da yerinde olur, hadi hafifleyin hayat başka türlü nasıl çekilir, biz de insanız biz de emir kuluyuz...
"güle güle miskin iyi ki bizimle takıldın bizimle oynadın seni çok seviyoruz nereye gidersen git hep dostuz emin ellerdesin biliyoruz canım kedişim" deyin gülümsemeye başlayana kadar ağlayın sonra izin verin artık, çok özel oldu bu mesajı yayınlamayın isterseniz ama acınızı azaltmak için birşeyler yapmak istiyorum, kusura bakmayın, ondan bu kadar yazmam...
Bu arada bize ihtiyaçları varmış, güçsüzlermiş gibi hissediyoruz ya, o çok içimizi yakıyor öyle değil, üzülmeyin, miskin önce allah'ın kedisi, allah ona iyi bakar, şimdi kimbilir nerelere gider, oynar zıplar, bir sonraki hikayeye geçecek hayat devam ediyor, yeterki siz kedilerle hikayeniz bitti sanmayın...
Çok geçmiş olsun inanın üzüntünüzü paylaşıyorum okurken yazılarınızı kendimi yerinizde düşünemyorum bile umarım kurtulan sayılı kedilerden biri olur Miskin de .Miskin için dua edicem.Kendinizide suçlamayın bence bu durumda herkes elinden gelen herşeyi yapmak ister ama çokta ilaçlarla bünyesini yormayın bence organlarnda daha farklı sorunlar çıkmaması için ama siz çok araştırıyosunuz elinizden gelen herşeyi fazlasıyla yapıyosunuz zaten ne diyebilirim ki çok geçmiş olsun herkesin başına gelebilecek bişey
YanıtlaSilMerhaba simbasimba umarım benim yaşadıklarımı hiç yaşamazsın, sağlıkla dolu dolu bir hayat yaşarsınız kedinle birlikte. Mesajın için çok teşekkür ederim dediğin gibi herkesin başına gelebiliyor ve bu sefer piyango bize vurdu. Sorun çok ilaç vermek değilde ölümünü geciktirip ona eziyetmi ediyoruz diye düşünüyordum ama veterinerimizle konuştuğumda yemek yiyebildiği ve kusmadığı sürece yapılabilecek bir şey olduğunu söyledi. Yemek yemiyor aslında şırınga ile besleniyor ama işte çıkarmıyor en azından. Son umut kırıntılarımızıda kusmaya başladığı zaman kaybedeceğiz sanırım... Bir kedi sahibi için en pis en insafsız ve en adi hastalık ve bu yıl galiba bir patlama yaşanıyor. Tek avuntumuz elimizden geleni yaptık diyebilmek. İnsan elbette hep kafasında kuruyor hemen kısırlaştırma yapmasamıydım, dışarı çıkarmasamıydım, seyahete çıkarmasamıydım arada suçluluk duyguları bastırıyor ama bir yerden sonrada olan oldu artık suçlu hissetsem bu miskini geri getirmiyorki belki buradan yazıp başka sahipleri uyarırım benim düştüğüm hatalara düşmezler diye avunuyorum işte en fazla , artık son umut kırıntılarına sarıldım bekliyorum belki diyorum belki bir ihtimal ucundan dönmek mümkün mü ?
SilSevgili happy güzel yorumunu dediğin gibi mesaj olarak kendime saklıyorum. İnan zor bir şey atlatmak. Daha başka nasıl acılar atlatmak zorunda kalacağız kimbilir bu hayatta. Ben miskine çok bağlanmışım, çok çok sevmişim. İleride başka kediler köpeklerde beslesem ki bunu şu anda hiç düşünemiyorum, miskin her zaman en sevdiğim olacak ve en çok üzüntü duyduğum. Görmeye gittiğimde bana nasıl sarılıyor, nasıl gitmemi istemiyor ve ben her defasında nasıl zorla kafesine bırakmak zorunda kalıyorum bir bilsen. Birbirimize doyamadan veda ediyoruz ve yakında temelli edeceğiz. Zaman böyle şeylere çare galiba. Günler geçtikçe günde aklıma yüz kere geliyorsa belki bir süre sonra 1 kere gelecek ama aklıma her geldiğinde canımın acısı aynı kalacak bunu biliyorum. Yanımda olduğun için çok teşekkür ederim mesajın benim için çok anlamlı...
YanıtlaSil